Bij een klepaandoening sluit een hartklep niet goed af of opent de klep niet naar behoren. Er zijn verschillende behandelingen mogelijk: medicijnen, openhartoperatie of niet-chirurgische ingreep. 

Welke soorten klepaandoeningen bestaan er?

• Klepinsufficiëntie: kleppen die niet goed afsluiten waardoor het bloed niet voldoende wordt doorgepompt en er telkens een deel terugstroomt.
• Klepstenose: kleppen waarvan de klepblaadjes vergroeid of verkalkt zijn. Daardoor opent de klep niet naar behoren en wordt er onvoldoende bloed verder gepompt. 

Hoe ontstaan klepaandoeningen?

Hartklepafwijkingen kunnen verschillende oorzaken hebben:

Aangeboren klepafwijkingen 

Iets minder dan 1% van alle baby's heeft een aangeboren hartafwijking. Bij ongeveer 40% van hen is de ernst van de afwijking beperkt en zal er geen chirurgische ingreep nodig zijn. Jaarlijks worden er ook een duizendtal kinderen geboren met een hartafwijking die wel operatief behandeld moet worden. Bij sommige baby's zijn de klepblaadjes met elkaar vergroeid of zijn ze te klein of te groot.

Ouderdom

Naarmate we ouder worden, neemt de soepelheid van de kleppen af door verkalking (of calcificatie). De kleppen worden harder en kunnen zelfs krimpen. Dit verkalkingsverschijnsel noemen we sclerose.

Ziekten

Bacteriële infecties (bijvoorbeeld streptokokken) kunnen de hartkleppen beschadigen waardoor de klepblaadjes aan elkaar kleven, of waardoor de klep vernauwt of lekt. Bacteriën kunnen via de bloedstroom naar het hart 'meereizen' en zich daar vasthechten op de kleppen. Dit verschijnsel noemt men endocarditis. Het hart kan ook uitzetten door bepaalde hartspierziekten. Door de vergroting van het hart, raken de klepblaadjes mekaar niet goed meer en kunnen de mitralis- en de tricuspidalisklep lekken. Daarnaast kan het gebruik van amfetamines (zoals XTC) tot klepbeschadigingen leiden.
Meestal komen klepziekten voor in het linkerhart, bij de mitralisklep en de aortaklep. Als het kleplijden ervoor zorgt dat het hart moeite krijgt met pompen, kan een klepoperatie noodzakelijk zijn, zelfs als er weinig of geen klachten zijn.

Meestal komen klepziekten voor in het linkerhart, bij de mitralisklep en de aortaklep. Als het kleplijden ervoor zorgt dat het hart moeite krijgt met pompen, kan een klepoperatie noodzakelijk zijn, zelfs als er weinig of geen klachten zijn.

Wat zijn de symptomen van klepaandoeningen?

Typische klachten bij klepziekten zijn:

• Kortademigheid
• Gezwollen voeten
• Vermoeid gevoel
• Pijn op de borst
• Onregelmatige hartslag
• Duizeligheid

Als u last hebt van één of meer van deze symptomen, moet u zo snel mogelijk naar het ziekenhuis of uw huisarts.

Hoe gebeurt de diagnose bij klepaandoeningen?

Op basis van de resultaten van een echocardiografie, eventueel een MR-scan of een hartkatheterisatie met drukmetingen en beeldvorming van de hartkamers, de grote bloedvaten en de kroonslagaders, kan de cardioloog duidelijkheid krijgen over de aard en de ernst van een klepafwijking.

Waaruit bestaat de behandeling bij klepaandoeningen?

Als de klepafwijking niet te ernstig is, kunnen medicijnen volstaan om te zorgen dat de hartspier minder belast wordt. Vaak schrijft de arts ook antistollingsmiddelen voor om klontervorming te voorkomen.

In andere gevallen zal één van de volgende behandelingen nodig zijn:

• Ballondilatatie: heel soms kan de vernauwde klep opengemaakt worden zonder heelkundige ingreep. Meestal gaat het dan om vernauwingen van de mitralis- en de aortaklep, soms ook om de pulmonalisklep. Er wordt dan een ballonnetje via de bloedvaten tot in het hart geschoven en vervolgens opgeblazen ter hoogte van de vernauwde klep zodat deze wijder wordt gemaakt.
• Klepoperatie: bij ernstige klepafwijkingen of degenererende kleppen kan een operatie noodzakelijk zijn. Omdat een openhartoperatie een zware ingreep is, wordt eerst uw algemene conditie bekeken.
• Percutane klepvervanging: deze behandelingsvorm laat toe om zonder een openhartoperatie via een prik in de slagader, in het been of in de schouder, een nieuwe hartklep in te planten.