Hooikoorts is de populaire term voor pollen- of stuifmeelallergie, een allergievorm die veroorzaakt wordt door stuifmeelkorrels of pollen van bomen, grassen of (on)kruiden. Het afweersysteem reageert op de pollen (stuifmeel) door antistoffen aan te maken, wat een allergische reactie uitlokt.
Veel patiënten zijn allergisch voor verschillende pollensoorten. Zowat 20% van de Belgen lijdt aan hooikoorts, waarmee het de meest voorkomende allergie in onze streken is.
Ongeveer de helft van de patiënten met een pollenallergie vertoont een kruisallergie voor vruchten, groenten, granen, noten en/of zaden. De klachten daarbij bestaan vooral uit jeuk, irritatie, zwellingen ter hoogte van de lippen, tong en mond evenals keelholte bij het eten van rauwe groenten en vruchten.
Hooikoorts behoort tot de type I allergieën. Dat wil zeggen dat de symptomen snel optreden bij blootstelling aan het verantwoordelijke allergeen. Binnen enkele minuten tot maximum 2 uur na contact met de boosdoener(s) kunnen de symptomen reeds verschijnen.
Mensen met een pollenallergie hebben voornamelijk last van:
Soms voelen ze zich ook grieperig, of hebben ze slaap- of concentratieproblemen. Andere patiënten vertonen astmasymptomen, zoals benauwdheid of een piepende ademhaling. Mensen met eczeem hebben tijdens het pollenseizoen soms meer last van opstoten.
De symptomen van pollenallergie zijn niet bij iedereen even ernstig. Afhankelijk van het type pollen waarvoor u allergisch bent, situeren de klachten zich tussen februari en augustus. In het slechtste geval hebt u die hele periode last van uw pollenallergie.
Uw verhaal is de belangrijkste houvast voor de allergoloog. Daarnaast is er een bloedonderzoek en voert de arts een reeks huidpriktests uit. Het heeft daarbij geen zin om systematisch alle vruchten en groenten te testen.
Probeer stuifmeel (pollen) zoveel mogelijk te vermijden. Enkele tips:
Bij de meeste patiënten behandelt de arts alleen de symptomen, meestal met behulp van antihistaminica (medicijnen tegen allergie) in de vorm van tabletten of een neusspray met een zeer lage dosis cortisone.
Patiënten met astmasymptomen gebruiken een puffer om opstoten te onderdrukken of - bij chronische last - ontstekingsremmende medicatie in de vorm van een puf of tabletten. Ook voor kinderen is er perfect veilige medicatie.
Bij ernstige klachten moet u de behandeling starten een tweetal weken voor de symptomen gewoonlijk beginnen, en pas stoppen als de pollen waarvoor u allergisch bent, niet meer in de lucht aanwezig zijn. Als u zich daar aan houdt, is hooikoorts meestal goed onder controle te houden.
Bij patienten waarbij antihistaminica of corticoid neussprays niet voldoende blijken te zijn, kan immunotherapie (desensibilisatie) overwogen worden.
In het UZA pakken de artsen hooikoorts multidisciplinair aan: bij hardnekkige problemen verwijzen de allergologen u soms door naar de neus-keel-oorarts of de oogarts.