Kanker maakt je lichaam kapot, maar ­Sabrina Van Kerckhoven gaat bewijzen dat haar lichaam gewonnen heeft. Samen met elf anderen die van de ziekte herstellen doet ze mee aan de Zwintriatlon: een kilometer zwemmen, 45 kilometer fietsen en tien kilometer ­lopen.

“Tijdens mijn behandeling ging ik elke middag ­slapen, en nog altijd ben ik snel moe. Maar sporten helpt. Sporten is winnen van de ziekte.” “Ik ben gaan duiken, samen met mijn kinderen. In Egypte, prachtig. Vroeger zou ik gezegd hebben: Lijkt me leuk, moeten we ooit eens doen. Maar kanker verandert je, je leert volop leven.” Ze moesten het dan ook geen twee keer vragen aan Sabrina Van Kerckhoven (45), of ze zin had om mee te doen aan een triatlon. Ze gaat een kilometer zwemmen, 45 kilometer fietsen en tien kilometer lopen, op 7 september in het Zwin, samen met elf anderen. Noem hen geen kanker­patiënten, want de kanker is hun lijf uitgejaagd. Maar ze zijn nog in follow-up, en de ziekte heeft zijn sporen nagelaten. Door een sportieve krachttoer neer te zetten, willen ze hun fysieke en mentale fitheid opkrikken. Meteen ook de reden waarom Think-Pink, de nationale borstkankercampagne, en het Universitair Ziekenhuis Antwerpen het project op poten zetten.

 Nog geen veertig was ze toen ze een knobbeltje voelde. Borstkanker. Tijdens de behandeling bleef ze werken, vier kinderen liepen er in huis rond. En ze voelde zich voortdurend steendood. “Na de chemo kon ik met moeite nog een trap op, 's middags moest ik gaan liggen en nog altijd ben ik snel moe. Maar sporten helpt. Ik zwem doodgraag, sta vaak om zes uur op om te gaan joggen en ik ga naar de fitness. Ik heb het gevoel dat ik sneller moe word op dagen dat ik niet gesport heb.”

Loopbuddy

“Zo'n triatlon, dat is dan een uitdaging, hé. Het enige doel is: over de eindstreep geraken. Alhoewel, ik laat me niet graag kennen, ik zal ervoor proberen te zorgen dat ik niet als laatste eindig, en ik zal me niet zomaar laten voorbij­steken.” In elk geval heeft ze nog een dik halfjaar om te trainen. En om samen met haar lotgenoten een reeks tussendoelen te halen: de Antwerp 10 miles, de 1/8 triatlon van Gent, een hele rist andere loop- en zwem- en fietswedstrijden.

De deelnemers hebben allemaal een buddy, iemand uit hun omgeving die met hen meetraint en een morele steunpilaar is. “Bij mij is dat mijn ex-man”, zegt Sabrina. “Sommigen vinden dat een beetje raar, maar wij zijn heel goeie vrienden, we gaan zo veel mogelijk samen trainen. Dat is leuk voor de kinderen, en als de een moe is of niet veel zin heeft, geeft de ander het nodige zetje.”

Sabrina heeft de ziekte overwonnen, maar 'genezen', dat durft ze niet uit te spreken. Maar ze kan wel tonen aan de wereld dat haar lichaam gewonnen heeft van borstkanker. Door die triatlon uit te doen. “Terwijl je middenin die ziekte zit, kan je lichaam niks meer. En je kan je niet voorstellen dat je ooit nog tot zo'n prestatie in staat zou kunnen zijn. Maar je wil niet toegeven aan de ziekte, je wil winnen. Een triatlon uitdoen, dat is winnen.”

Bron: Het Nieuwsblad, 265-01-2016