Twee patiënten kregen gisteren in het UZA een tongzenuwstimulatie als behandeling van obstructieve slaapapneu. Voor het eerst worden deze ingrepen ook terugbetaald voor een zeventigtal patiënten per jaar. “Het feit dat deze behandeling eindelijk terugbetaald wordt is zonder meer een erg belangrijke stap voor de slaapgeneeskunde en de patiënten”, zegt professor Olivier Vanderveken, diensthoofd van de dienst NKO, Hoofd- en halsheelkunde.

Obstructieve slaapapneu (OSA), een chronische aandoening waarbij de keelholte geheel of gedeeltelijk dichtklapt tijdens de slaap, komt in België veel vaker voor dan je zou denken. Minstens een half miljoen van de Belgen heeft er last van, vaak zonder dat ze het zelf weten. “De voornaamste klachten zijn slaperigheid overdag, concentratieproblemen en sociaal storend snurken voor de partner”, zegt professor Vanderveken. “Op termijn verhoogt slaapapneu ook het risico op hart- en vaatziekten en suikerziekte.”

Bij 85% van de OSA-patiënten wordt de diagnose nooit gesteld. Slaapapneu kan bepaald worden door een slaaponderzoek. “In andere landen kan dit onderzoek al thuis uitgevoerd worden, maar in België gebeurt dit momenteel nog met een overnachting in het ziekenhuis”, vertelt de professor. “Wat de diagnose stellen moeilijker maakt. Gelukkig kunnen we die andere 15% wel goed begeleiden met de juiste behandeling.”

Tongzenuw

Er zijn twee behandelingen die voorafgaan aan de tongzenuwstimulatie: een gezichtsmasker of een mondbeugel. Als deze niet aanslaan, kan de patiënt in aanmerking komen voor de stimulatie die vanaf heden voor een zeventigtal patiënten in België jaarlijks wordt terugbetaald. De tongzenuwstimulator bestaat uit drie onderdelen: een klein toestel vergelijkbaar met een pacemaker, een elektrode en een sensor. De elektrode wordt minimaal invasief, via een kleine snede onder de kin, achteraan de tong geplaatst. Via een tweede incisie wordt de pacemaker onder het sleutelbeen verankerd en hieronder een sensor geplaatst die de ademhaling meet.

 

De tongzenuwstimulatie houdt de luchtpijp vrij. — © rr

“Voor het slapen gaan zet de patiënt de stimulator aan met een afstandsbediening”, legt professor Vanderveken uit. “Die geeft de patiënt eerst de tijd om in slaap te vallen. Nadien stimuleert de elektrode bij elke ademhaling de zenuwtakken in de tong zodat die proactief naar voren gestrekt wordt. Op die manier voorkomen we dat de tong naar achteren valt en houden we de luchtpijp vrij. Zo krijgen slaapapneu en snurken geen kans en daalt ook het risico op hart- en vaatziekten en suikerziekte aanzienlijk.”

 

De afstandsbediening om de stimulatie in gang te zetten. — © rr