Slechthorend en doof
Slechthorende mensen hebben een gehoorverlies van minstens 30 decibel, terwijl doofheid optreedt vanaf een gehoorverlies van 90 decibel.
Oorzaken van slechthorendheid en doofheid
Er zijn verschillende types gehoorstoornissen:
- perceptief gehoorverlies: veroorzaakt door binnenooraandoeningen
- geleidingsverlies: het gevolg van stoornissen in het middenoor
- gemengde verliezen: een combinatie van perceptief en geleidingsverlies
- neurale gehoorverlies: stoornis aan de gehoorzenuw
- centrale gehoorverlies: letsels aan de hersenstam of de auditieve cortex
Onderzoeken van slechthorendheid en doofheid
Nadat de NKO-arts de oren heeft onderzocht (otoscopie of microscopie), bepaalt hij de gehoordrempels aan de hand van tonale audiometrie. Soms bepaalt hij de drempels ook aan de hand van spraakaudiometrie. Bij problemen met het middenoor is een impedantiemetrie nodig.
Daarnaast zijn er nog een hele reeks bijkomende onderzoeken die kunnen afgenomen worden in functie van bepaalde diagnoses:
- Oto-akoestische emissies (OAE)
- tubomanometrie
- elektrocochleografie (EcoG)
- Auditory Steady-State Responses (ASSR/SSEP).
Lees de folder over gehooronderzoek bij zeer jonge kinderen. Dit vraagt een specifieke aanpak met reflex- en spelaudiometrie (COR, VRA, ICR).
Behandeling van slechthorendheid en doofheid
De behandeling van slechthorendheid en doofheid wordt natuurlijk bepaald door de oorzaak van de gehoorproblemen. Bij een oorprop bijvoorbeeld, volstaat medicatie en het verwijderen van de prop.
Soms zijn er ook chirurgische ingrepen nodig, zoals trommelvliesbuisjes plaatsen of een stapedotomie.
Sommige patiënten zijn ook geholpen met een prothetische oplossing zoals:
